Annesi gözden kaybolduğu anda
çılgınlar gibi ağlayan bebeklere ya da yeni girdiği sosyal ortamlarda anne-babasının
bacaklarına sarılan çocuklara hepimiz zaman zaman şahit olmuşuzdur. Bu gibi durumlarda
aileler genellikle çocuklarının kendilerine ‘aşırı bağımlı’ olduklarını
söylerler. Peki, bağımlılık nedir, normal midir, yoksa tehlikeli bir durum
mudur?
Çocuklar sosyal ve biyolojik olarak
anne babalarıyla sağlam bir bağ kurmaya programlanmışlardır.
En değerli varlıklarımız olan çocuklarımızın yetiştirilmesi, bilgi, sevgi, akılcı ve tutarlı davranışlar ve sabır gerektirir.
Ve günümüzde artık anne-babalar bilgilenmenin gerekliliğine inanmaktadırlar.
Günümüzde, icra edilen bütün meslekler eğitime tabi tutulmaktadır. Halbuki hemen hemen hepimiz, ön hazırlıksız, kurs görmeksizin yaşamımızın büyük bir bölümünü anne babalık mesleğinde geçirmekteyiz. Anne babalık, çocuğu beslemek, giydirmek,
Sorumluluk bir kimsenin kendi davranışlarını veya üzerine aldığı işlerin neticesini üstlenmesi halidir.
Çocuklar sorumluluk taşımayı; karşılıkla değil işe yarama duygusuyla,mantıklı ve anlamlı bir katkıda bulunma durumu ile öğrenir. Bu nedenle çocukları sadece basit işlerle değil,onların etkinliklerini gerçekten ortaya koyabilecekleri işlerle görevlendirmek gerekir. Sorumluluğu öğretmek için sorumluluk vermeye istekli olmak gerekir. Bazen anne babalar çocuklarının yorulmasına dayanamadıkları için birçok şeyi onların yerine yapmaktadırlar.
Yeni doğan tüm bebeklerin en önemli ihtiyacı kendisiyle düzenli ve sürekli olarak ilgilenebilecek ve bakımını üstlenebilecek bir kişidir.
Öyle ki bebekler kendilerini ve dış dünyayı algılamalarını bu ilişki üzerinden yapılandırırlar. Bebeklerin bakımının özellikle ilk yıllarda temel olarak anne tarafından üstlenilmesi önemli bir psikolojik gerçektir, çünkü bebekle anne arasındaki çok özel ilişki, daha bebek anne rahmine düştüğü ilk andan itibaren başlar.