Bütün çocukların çok hareketli olduğu, yerinde duramadığı zamanlar mutlaka olur. Ama bu genellikle geçici bir durumdur. Çocuklar çoğunlukla oyun parkında ya da arkadaşlarıyla beraberken çok hareketli olup, evde, okulda daha sakin davranabilirler. Bazı çocuklar ise okulda, evde, parkta her zaman kıpır kıpırdırlar. Böyle durumlarda hiperaktiviteden şüphelenilebilir.
Hiperaktivite Nedir?
Hiperativite,
Korku insanın ana heyecanlarından biridir; ve genel anlamda beden ve ruhdaki belirtilerine göre olumsuz tabiatlı bir heyecan sayılmakla birlikte bir taraftan da gerekli tedbirleri aldıran ve insanı büyük şoklardan koruyan bir ruhsal savunma davranışıdır.
Korku aşırı düzeylerde hissedilince ve manasız şeylerden korku olarak ortaya çıkınca bir ruhsal rahatsızlık grubuna girer.
En değerli varlıklarımız olan çocuklarımızın yetiştirilmesi, bilgi, sevgi, akılcı ve tutarlı davranışlar ve sabır gerektirir. Ve günümüzde artık anne-babalar bilgilenmenin gerekliliğine inanmaktadırlar.
Günümüzde, icra edilen bütün meslekler eğitime tabi tutulmaktadır. Halbuki hemen hemen hepimiz, ön hazırlıksız, kurs görmeksizin yaşamımızın büyük bir bölümünü anne-babalık mesleğinde geçirmekteyiz. Anne-babalık, çocuğu beslemek, giydirmek, sağlığını korumak ve onu okula gönderebilmek demek değildir.
Çocuklarda şiddet eğiliminin artmasına, hem aile açısından, hem de toplumsal açıdan bakmak gerekir. Çünkü ikisiyle de etkileşim içindedir ve insan dıştan gelen uyarımlara tepkide bulunan, onlara yanıt veren bir varlıktır.
Çocuk kendisine bakan ve birtakım fizyolojik gereksinimlerini karşılayan ailesinden sevgi görmek ister. Bu sevgiyi bulamayan çocuk için doğrudan saldırganlık yasaklanmıştır. Böylece kızma, öfke gibi duygular içe itilmektedir.
Bazı aileler bir çocuktan fazla çocuk sahibi olmak istemeyebilirler. Bu bazen, bilinçli bir aile planlaması sonucu, bazen sağlık durumlarının elverişsizliği ya da ekonomik sebeplerden dolayı oluşur.
“Tek çocuklu” ailelerin genelde sosyo-ekonomik koşulları üst düzeyde olan aileler oldukları, özellikle ülkemizde sosyo-ekonomik koşulların bozulmasıyla çocuk sayısının arttığı da bir gerçektir.
Günümüzde ebeveynlerin ve öğretmenlerin çocuklarla ilgili endişe duydukları konuların başında hiperaktivite ve dikkat eksikliği geliyor. Ancak yetişkinler tarafından göz ardı edilebilen ve en az hiperaktivite ve dikkat eksikliği kadar hassasiyet gösterilmesi gereken başka bir konu var: “Çocukların asosyal davranışları”.
Öğrenilenler kişinin birikimini oluştururken öğrenilenlerin belli bir amaca yönelik kullanılması da performansı ortaya koyar. Performans ve başarıyı belirlemenin en yaygın yolu ise sınavlardır. Bu değerlendirme yöntemi de çoğunlukla öğrenciler üzerinde kaygı yaratmaktadır. Yaşanılan bu kaygı öğrenciler üzerinde birçok olumsuz etki oluşturabilir. Özellikle sınavın yaklaştığı dönemlerde çocuklarda baş ve karın ağrısı, titreme, terleme, nefes darlığı ve kas gerginliği gibi fizyolojik belirtiler yoğunlaşır.
Sınav kaygısı, literatürde, öğrencinin sınavla doğrudan ilgisi olmayan olumsuz düşüncelerini arttıran, yoğun bedensel uyarılara yol açarak, dikkati bölen, böylelikle verimli çalışmayı, öğrenmeyi güçleştiren yoğun bir uyarı durumu olarak tanımlanır.
“Yeme bozukluğu” günümüzde dünyada milyonlarca insanı etkileyen, patlamayı bekleyen saatli bir bomba gibidir. Bu bombayı devre dışı bırakmaya çalışmadan önce, ilk yapmanız gereken onun varlığını kabul etmektir.
Panik bozukluğu – Panik atak , günümüzde çok duyduğumuz psikolojik hastalıklardan biri haline geldi. Öyle ki herkesin yakınlarından en az bir kişi bu rahatsızlıktan yakınıyor.
Panik Bozukluğu Nedir?
İlk zamanlar, kalpte görülen hızlı atımlar sebebiyle bu rahatsızlığa “efor sendromu” deniyordu. Amerikan Psikiyatri Birliği ise bu rahatsızlığı “panik bozukluğu” adı altında ilk defa ayrı bir başlık halinde 1980 de DSM III kitabına (Psikiyatrik hastalıkları sınıflandırma kitabı) koydu.
